Modern Türk edebiyatının ustalarından olan Abdullah Ataşçı yeni romanı olan Meryem’in Çiçekleri’nde okurlarını tekrar tarih ve edebiyatın harmanlamasıyla baş başa bırakıyor. Heder Ağacı’nın devamı olan bu romanı da çok seveceğinizi umuyorum. Geçtiğimiz aylarda Everest Yayınları etiketiyle yayınlanan Meryem’in Çiçkeleri’nde roman sanatına dair ne varsa ilmek ilmek işlemiş Ataşçı…

Brindar, Dağda Duman Yeri Yok, Susmak Kaygısı, Yara Bende, Ben Buranın Yabancısıyım, üzere çok okunan ve bilinen kitaplara imza atan, Attilâ İlhan Roman Mükafatı sahibi Abdullah Ataşçı, biz okurlarını peşinde sürüklemeye devam ediyor.

Abdullah Ataşçı’nın yazdığı her kitabı okumaya uğraş gösteriyorum.

Meryem’in Çiçeklerini de o denli…

Kitabı elime aldığımda büyük keyifle okumaya başladım. Birinci sayfalarda başlayan macera, son sayfaya kadar sizi kendine mahkum ediyor. Gerek üslubu, gerek ise anlatımında ustalıklı teknik Ataşçı’nın yeteneğinden diğer bir şey değil…

Yazmak, üretmek büyük bir meziyettir bir muharrir için. Hakikaten uzun müddet ortalıklarda kaybolduğunuzda ve yeni bir şeyler yazmadığınızda okurlar sizi unutuverir. Abdullah Ataşçı’nın kaygısı unutulmak değil; unutulmaya çalışılan; tarihin tozlu raflarına kaldırılan ve konuşulmasının mubah sayılmadığı bir coğrafyada olaylar silsilesini hatırlatmaktır.

Öyle de yapıyor…

Nitekim bir muharrir yaşadığı toplumun uzunluk aynasıdır; müelliflik bir nevi kamuoyu fonksiyonudur. Ataşçı, Türkiye’nin toplumsal, siyasal, ekonomik, sosyolojik hayatında derin izler bırakan bir sıkıntıyı kağıda döküyor. Heder Ağacı romanının tahlilinde bu mevzuyu işlemiştim. Dileyenler buradan bakabilirler;

Aşk, sürgün, vefatlar, katliamlar, yok saymalar, aşiretler, feodalizm…

Ataşçı, Meryem’in Çiçekleri’nde bizi yozlaşmış bir toplumun “değersiz” bedel yargılarıyla bizi düşündürürken; birebir vakitte da tarihin derinliklerinde okurlarını gezintiye çıkartıyor.

Sayfa: 424

İMPARATOLRUĞUN SANCILI SÜRECİ

Osmanlı Devleti’nin son periyotları ve sancılı bir süreç…

Sultan Abdülhamid’in kurduğu Hamidiye Alayları Doğu ve Güneydoğu’da isyanlarla baş ederken, tıpkı vakitte devletin yegane bekçisi olduğu gerçeğini de bize hatırlatıyor muharrir. Ailesi öldürülen, sevdiği bayan uğruna dağlara çıkan, isyan eden bu yolda her şeyin ona nazaran “haklı” sayılan Adis’in acıklı ve dokunaklı hikayesini tırnaklarınızı yiyerek okuyacaksınız.

Nitekim cehenneme giden yollar uygun niyet taşlarıyla örülüdür. Şairin dediği üzere; bu kelamın kelamlar içerisinde büyük bir manası vardı. Bir toplum lakin tarihiyle yüzleşirse gerçeklerle yüzleşir. Abdullah Ataşçı, tarihin gerçeklerini yüzümüze tokat üzere çarpıyor. Hem de güçlü bir anlatımla.

Yazar Abdullah Ataşçı

DEDEDEN DİNLENEREK YAZILAN KİTAPLAR

Ataşçı, 1973’te Elazığ’da doğdu. birinci, orta ve lise tahsilini de burada tamamladı. Gazi Üniversitesi Bağlantı Fakültesi’ni bitirdi. Hikayeleri; Kül, Kum, Yaratı, Yaratım, Hikaye Şiir, Felsefeci ve Felsefeyazın üzere mecmualarda yayınlandı.

2002 yılında Tek Kişilik isimli hikayesi, Yaba Edebiyat tarafından Hakkı Özkan anısına düzenlenen aktiflikte Teşekkür Dokümanı aldı ve Sokaktaki İnsan Hikayeleri isimli kitabında yayınlandı. 2006’da yayınlanan Sığ Suyun Balıkları isimli hikaye kitabıyla dikkatleri üzerine çekti.

Meryem’in Çiçekleri, günümüzü anlatan bir roman değil ancak yaşadığımız çağa yansımaları olan bir eser olma özelliğini taşıyor. Abdullah Ataşçı, küçüklüğünde dedesinden dinlediği hikayelerden yola çıkarak hem Heder Ağacı’nı hem de onun devamı olan Meryem’in Çiçekleri’ni yazdı.

Dönem romanlarını oldum mümkün sevmişimdir. Size bir dönemin kapılarını açan Abdullah Ataşçı, toplumsal panorama sunuyor. Meryem’in Çiçekleri’ni okuduğunuzda geçmiş ve gelecek ortasında bağ kuracak; tarihin muhasebesini içinizde yaşayacaksınız. Usta müellif toplumun derin yaralarını deşmeye kalemiyle devam ediyor. Düzgün edebiyatçı biraz da güzel tarihçidir; Ataşçı bunu ziyadesiyle yapıyor.

Abdullah Ataşçı, Meryem’in Çiçekleri’nde kitapseverlere yeni bir okuma sunuyor.

Okuyalım; okutalım…

Kaleminize sıhhat Ataşçı…