Genç Rus yazarlarının ortak kitabı: Petersburg Öyküleri
Peterburg… Rus sanatının altın çağında, Rus hayatının ve kültürünün merkezi olmasının yanı sıra edebiyatta çağdaşlaşmanın, toplumsal değişimin, yabancılaşmanın, aksiliklerin ve ruhsal çöküşün kenti olarak işlendi. Kimi vakit karanlık, kasvetli yanları vurgulanırken, kimi vakit da kentin soğuk ve sisli atmosferi, karakterlerin kaybolan kimliklerinde, ruhsal çöküşleri ve buhranlarında kıymetli bir fon olarak kullanıldı.
Peterburg’un bilhassa 19. yüzyılda edebiyatla olan münasebeti bir çeşit sembolizm kazandı. Dostoyevski, Tolstoy, Puşkin üzere büyük kalemler, fizikî bir yer olmanın ötesinde Peterburg’u, estetik ve ideolojik mana dünyasında insan ruhunun karmaşıklığının ve derinliklerinin yansıması olarak işledi. Peterburg’u bugün yaşayan ve yaşatan çağdaş müelliflerin, hikayelerinden oluşan bu kitap, ülkemizde bu alandaki birinci çalışmadır.
Bu etkileyici eser, okurlara Rus kültürü ve edebiyatının tarihî gelişimini disiplinlerarası bir bakış açısıyla sunuyor. Fecî İvan’dan Büyük Petro’nun ıslahatlarına, 19. yüzyılın altın çağından Sovyet periyoduna kadar uzanan bir panoramayla, edebiyatın toplumsal ve siyasi bağlamlarını derinlemesine inceliyor.
EDEBİYATIN KİŞİSEL VE ULUSAL KİMLİĞİ
Ayrıca modernizm, avangard hareketler ve sembolizm üzerine yaptığı özgün tahlillerle, edebiyatın ferdi ve ulusal kimlik inşasındaki rolünü de gözler önüne seriyor.
GOGOL ÜZERE KELAM MUCİDİ OLMAK
Rus eleştirmenleri Çehov’un üslubunun, söz seçiminin vesaire, sözgelimi Gogol’ü, Flaubert’i ya da Henry James’i meşgul eden sanatsal korkuların hiçbirini açığa vurmadığını belirtirler.
Lûgati yoksuldur, kelam bileşimleri alelade sayılır – gümüş tepside sunulan cafcaflı paragraflar, lezzetli fiiller, turfanda sıfatlar, nane likörü üzere lakaplar yabancıdır ona. Gogol üzere bir kelam mucidi değildir Çehov; günlük giysileri içinde sarfiyat partilere.
Böylece Çehov, bir muharririn kelam tekniğinde olağanüstü bir canlılık bulunmadan yahut cümlelerini eğip bükmeye olağanüstü değer vermeden de kusursuz bir sanatçı olabileceğinin uygun bir örneğini teşkil eder.
