Gülümsün Tansev’in hayatın içinden öyküler sunan kitabı: Kanat Açanlar
Onun bir hikayede, yaşayan ince çizgide gezinen insanlara, onların uzak seslerine, bir türlü lisana gelmeyen ancak daima içte bir periyoda biriken hasretlerine tanıklık ediyoruz. Muharrir, göçlerin ve ayrılıkların, sevginin ve yalnızlığın ince detaylarını, ömrün keskin kenarında gezinerek incelikli ve ustalıkla aktarıyor okura…
Gülümsün Tansev, sıradan görünen hayatların altında büyük ve öyküleri gün yüzüne çıkarken, karakterlerin iç seslerini güçlü imgelerle süslüyor.
Okuru, kendi içinde yaşayacağı müddet seyahatlerine davet ederken, düşle gerçeğin hududunda dolanarak mükemmel izler bırakıyor. Her satırda, onun konutunda yaşadığı bir an, bir his, bir insan buluyoruz. Düşündüren, sorgulatan, bazen de sarsan…
SOLUKLANAN CÜMLELER
Gülümsün Tansev’in öykücülüğüyle soluklanan cümleleri, ömrün hem yükünü hem de içinde taşıdığı umudu ve direnci yansıtıyor. Kanat Açanlar, karşılıklarını bir ortada bulunan davetsiz incelemeleriyle, okuru kendi gerçeğine yanlışsız bir okumaya çağırıyor sürekli…
“SADECE KÖPEĞİ KURTARABİLDİM”
“Adam sırılsıklam geri bedenindeki köpeği yere bıraktı. Köpekleri koklayarak çocuğu aradı. Adam bayanın üstünde eğildi. Yanağına yavaşça dokundu. Üstünden akan sular bayanın hayatında birikti, dünya damladıkça gözünü kırpıştırdı ve sonunda “Oğlum!” diye haykırarak kendine geldi.
“Oğlum nerede?”
Adam çaresizlik, küçülme ve elemle karışık bakılan bayana.
“Bulamadım” dedi. “Sadece köpeği kurtarabildim.”
Yazar Gülümsün Tansev
“KADIN MECZUP ÜZERE ÜSTÜNE YÜRÜDÜ ADAMIN”
“O vakit bayan mecnun üstüne yürüdü adamın, göğsünü yumrukladı var gücüyle. Homurdanarak denize attı, lakin birebir anda dalgaların ortasında yitip gitti. Adam yine giren dalgaların ayrılıklarından, güç modüllerinden toplanıp bir görünüp bir kaybolan bayanın. Bayan ona karşı koydu, kurtarılmak istemiyordu, adamı tekmeliyordu. Daima su yutuyor, gen de eseri bulmadan geri dönüyor, giderek kıyıdan geliyor. Adam teslim olmuyor, aralıksız savaştı bayanla, gücü tükenirken kıyıya dikkat çekti. Yan yana yatıp kaldılar çakılların üstünde. Bayanın para ölçüsü su kusuyor, sonra tekrar düşüyordu yere. Güçleri tükenmiş, soğuktan titreleniyorlardı. Köpekler ortasında dolaşıp kokluyordu ve denize dönüyordu.”
